
و خدای را آفریننده ترین دانیم .
سال شصت و هفت را برای ما سال ورود قرار داد .
سال شصت و هفت را برای ما سال ورود قرار داد .
خدای را ، شکر گذاریم .
شروع بیست و دومین سال زندگی خود را دیدیم .
خدای را حکیم ترین دانیم .
سرنوشت را آنگونه که داند و ندانیم نوشته است .
خدای را بنده ایم ، خیر و شر داند .
در شروع سال بیست از زندگی ما ، عزیز ترینمان را گرفت .
خدای را رئوف دانیم .
ندانیم کسان زنده ی دیروز ما ، کجا رفتند و حالشان چیست امروز ،
تنها می دانیم ارحم ُالراحمین چگونه صفتی است .
آن ها رفتند .
ما زنده ایم و جاری ،
ملالی هم نیست .
اما دل ِ تنگمان ، گلویمان را می بنداند گاهی ،
همین .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر