بند باز

ایام شباب را به مشغولیت فکر می گذرانیم ،

نگرانیم که بعد ها افسوسش را بخوریم .

تعادل است که مشغولمان کرده است ونمیدانیم که چرا نباید ها را کرده ایم و باید ها را نه !

وحتی ندانیم که کدامین بایدها بایدند و کدامینشان نیستند .

دراز مدتی تعادل را در ذهن بالا و پایین کردیم و هیچ نیافتیم .